Philips High Tech Campus en transparantie

Posted by ruuddewit on maart 6, 2012 · 5 reacties 

6 maart 2012

Gisteren stonden in kranten en op de websites van vastgoedperiodieken artikelen over de  waarschijnlijke vastgoedtransactie tussen Philips en het investeringsvehikel van Marcel Boekhoorn, de Chalet Group. Het betreft hier de Philips High Tech Campus in Eindhoven, waarvoor Jones Lang LaSalle al sinds 2009 een koper probeerde te vinden. Deze deal werd me trouwens al half januari medegedeeld, maar door betrokkenen ontkend. Zo gaat dat in onze transparante vastgoedbranche, zeg ik met de nodige ironie.

De afgelopen drie jaar was de verkoop van de Philips Campus al een aantal keren zo goed als rond, maar steeds stak de financiering een spaak in het wiel. Zo werd lange tijd aangenomen dat de campus – niet meer dan een veredeld bedrijventerrein – wel in handen zou komen van het roemruchte Eindhovense duo Tom Moeskops en Harrie van de Moesdijk, in vastgoedkringen ook bekend als Tom & Jerry en samen met  Jan van Vlijmen, Harry Muermans en Harry Hilders trouwe afnemers van vastgoed van Philips en het Philips Pensioenfonds.. Een tijd lang schermde dit duo, dat onder andere opereert via Straet Holding, ook met een Aziatische investeerder, van wie we echter nooit meer iets hebben vernomen. Inmiddels is duidelijk dat Straet Holding door afwaarderingen en gebrek aan nieuwe herfinancieringen nu de tol moet betalen. Het lijkt erop dat de vastgoedvehikels van Tom & Jerry zo goed als failliet zijn, hoewel ik er vanuit ga dat ze privé nog steeds voldoende reserves hebben. Want zo gaat dat in het moderne zakendoen: de voordelen zijn voor jezelf, de risico’s, faillissementen en  andere nadelen zijn voor de banken, de fiscus en de burgers.

Dat Boekhoorn en zijn vermogende vrienden in en rond Nijmegen en Arnhem de Philips campus op hun naam kunnen schrijven, is opmerkelijk. Boekhoorn is zeer vermogend weten we, maar een bedrag van ruim 400 miljoen euro ophosten is niet zo makkelijk. En de banken zijn tegenwoordig ook niet erg makkelijk met financieren. Wat de kranten er dus niet bij vertellen, is dat deze deal alleen maar kan doorgaan, omdat Philips zelf een belangrijk belang  in de financiering houdt. Boekhoorn c.s. hoeft slechts een gering bedrag – zeker in verhouding tot de omvang van de transactie – te fourneren. Zonder het grote belang van Philips in deze deal gaat de transactie ook niet door. Ik begrijp dat wel. Philips wil die campus na jarenlang gezeur over vastgoed gewoon van de balans af en heeft er ook alle baat bij dat er een zo hoog mogelijke prijs in de boeken komt. Je kunt je dus afvragen of het bedrag dat wordt genoemd, namelijk 450 miljoen euro, ook de echte waarde vertegenwoordigt.  Drie jaar geleden moest deze campus nog honderd miljoen euro meer opbrengen, vergeten we ook even voor het gemak.

Risico’s lopen Boekhoorn en vrienden in mijn ogen nauwelijks. De financiering, naar verluidt geregeld via NIBC, zal uiteindelijk moeten dokken als de LTV over een paar jaar toch negatief uitkomt. Wie dan leeft, wie dan zorgt.

Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat ik het allemaal mis heb.. Maar als dat het geval is, waarom stappen institutionele beleggers dan niet in deze deal.? Als er alleen maar sprake is van een win-win situatie, waarom staan Nederlandse institutionele beleggers dan niet vooraan  en moeten de APB’s en PGGM’s van ons pensioensysteem helemaal naar de andere kant van de wereld uitwijken om ons pensioengeld in vastgoed te beleggen? Leg mij maar eens uit. Ik heb in ieder geval een wat wrange smaak bij deze grootste vastgoedtransactie in Nederlands, sinds de crisis in 2008.  Met transparantie heeft het allemaal niet zoveel te maken.

Ingedeeld onder Uncategorized