Mijmeringen over de joint venture tussen PropertyEuro en het FD

Posted by ruuddewit on december 21, 2021 · 1 reactie 

Onafhankelijke media bestaan niet meer. Als ze al ooit hebben bestaan. Journalistieke onafhankelijkheid bestaat dus ook niet. Dat klinkt cynisch, maar zo heb ik het gedurende mijn lange loopbaan ervaren. Proberen zo ‘onafhankelijk’ mogelijk te zijn, dat is wat een goed journalist moet nastreven, maar het is een illusie die onafhankelijkheid ooit te bereiken. Daaraan moet ik toevoegen: het is tegenwoordig ook steeds moeilijker die onafhankelijkheid te benaderen. De greep van de commercie en het grote geld op de media – en zeker op de sociale media – is te groot geworden. Soms heb ik het idee dat de media dat onafhankelijkheidstreven zelfs onzin vinden. 

De trend om ‘influencers’ – influence-marketing is het streven van producenten om via bekende personen de consumenten over te halen hun producten kritiekloos te gebruiken – is inmiddels binnen de traditionele journalistiek gewoon geworden. Influencers heten daar ‘columnisten’. Hoewel ik al jarenlang een column heb in Vastgoedmarkt, merk ik dat ik zelf zelden geraakt wordt door de honderden columns van al die bekende en zichzelf tot bekend uitgeroepen mensen die zo nodig moeten laten weten wat ze vinden van Covid19, de maatregelen daartegen, de politiek, het songfestival, het voetbal, de criminaliteit, gezondheidszorg, theedrinken, bier drinken, hardlopen en noem maar op.

Dat was ooit toch wel een beetje anders. Toen ik ruim twintig jaar geleden de stap van de traditionele journalistiek maakte naar Vastgoedmarkt, als buitenlands correspondent en daarna redactiechef van de regionale krant Limburgs Dagblad, kreeg ik van mijn collega’s te horen: dat betekent het einde aan jouw bijdrage aan de onafhankelijke journalistiek. Coen Teulings, de baas op dat moment van het Planbureau, zei meewarig tegen me: zo, je werkt nu voor dat makelaarskrantje. Dat is het nooit geweest, Coen en ik ben er trots op dat ik het ooit door Dirk Rompelman in de markt gezette vakblad opnieuw op de rails heb kunnen zetten. Want toen ik begin 2001 als hoofdredacteur begon bij Vastgoedmarkt, was er helemaal geen redactie meer, omdat de hoofdredacteur van daarvoor – Wabe van Enk – met vrijwel de hele redactie en het verkoopteam was opgestapt om met geld van onder meer Cor van Zadelhoff PropertyNL te beginnen. Samen met onder meer mijn trouwe eindredacteur Nel Meeder en dierbare accountmanager Ria Wijnberger – die ik nog steeds mis na haar veel te vroege overlijden – zijn we er toch maar mooi in geslaagd Vastgoedmarkt als ‘zo onafhankelijk’ mogelijk’ vakblad voor een van de belangrijkste economische en maatschappelijke sectoren in de lucht te houden en te herpositioneren. 

‘Zo onafhankelijk mogelijk’, dat zeker. Een vakblad is er voor de markt en wordt in leven gehouden middels abonnementen en advertenties. Dat vereist van een redactie meedenken met die markt, maar kritisch zijn als dat nodig is. Dat is een evenwicht die balanceren vereist, maar dat zou niet anders moeten zijn bij andere media. Alleen doen ze vaak net of hun neus bloedt. ‘Mijn’ Limburgs Dagblad is al lang opgegaan in De Limburger, maar ik krijg er dagelijks talrijke berichten voor terug uit vooral De Telegraaf, die ik toch min of meer bewust uit mijn brievenbus heb proberen te houden. En dat met een Belgische eigenaar die het daar helemaal niet moeilijk mee heeft. Kassa dus. Het Volkskrant Magazine is voor het overgrote deel geen ‘onafhankelijk’ journalistiek product, maar een advertentiefuik met een hoog influence-gehalte. Zonder reclamegeld is het blijkbaar onmogelijk goede – zo onafhankelijk mogelijke – journalistieke producten in de markt te houden en bij de consument te brengen. Gelukkig heb ik nog wel de keus, om als het me niet beval, te stoppen met kijken, lezen, luisteren en abonneren. 

‘Onafhankelijkheid’. Het is in brede kring bekend dat Cor van Zadelhoff samen met twee andere vooraanstaande vastgoedmarktpersoonlijkheden – ze staan als de ‘drie musketiers’ op de tombstone die de kamer van Brouwershof siert – ruim twee jaar geleden een bedrag van minimaal 750.000 euro in PropertyEuro hebben gestoken om te voorkomen dat de onderliggende titels failliet zouden gaan. Bekend is ook dat Van Zadelhoff geprobeerd heeft om andere vastgoedbedrijven ervan te overtuigen een bedrag in de Property-uitgeverij te steken. Hoe goed bedoeld, misschien, maar je kunt daar serieuze vraagtekens bij plaatsen als het gaat om onafhankelijkheid. Van Zadelhoff heb ik gelukkig nooit kunnen betrappen op het aanwenden van zijn geld om directe journalistieke invloed uit te oefenen op de vakbladen in het commercieel vastgoed. Hij heeft ook in 1974 Dirk Rompelman via de introductie van de oprichter van het succesvolle tijdschrift Intermediair, Lucas Aardenburg  geholpen om Vastgoedmarkt te beginnen en is daar netjes voor terugbetaald. Dat de eerste jaargangen van Vastgoedmarkt op zich veel – maar bescheiden ten opzichte van het totale volume – advertenties voor de jonge makelaardij Zadelhoff bevatten, was op dat moment van hem zeker een zeer slimme en verstandige investering. Zo kennen we hem sindsdien. Maar die advertentie-inkomsten maakten het naast abonnementsgelden mogelijk voor uitgever Aardenburg, samen met de professionele journalistieke inzet van Dirk Rompelman en later ook zijn vrouw Liesbeth van Deelen, om Vastgoedmarkt te maken wat het nog steeds is: een zo onafhankelijk mogelijk vakblad dat leidend is voor de professionele vastgoedbranche in de meest brede zin.

We leven in een vrije maatschappij en het staat de hoofdredacteur en directeur van PropertyEuro, Wabe van Enk vrij om geld van marktpartijen te accepteren om zijn titels te redden. Alleen hadden hij en zijn investeerders er beter aangedaan daarover meer transparantie te geven in de richting van zijn doelgroepen, net zoals dat had moeten gebeuren over de aanzienlijke financiële steun van een aantal vastgoedmarktpersoonlijkheden die eerder was verstrekt via het Oranje Kapitaal Fonds. Geld dat inmiddels is opgebrand en opgerookt. 

Goede concurrentie zorgt voor meer professionaliteit, transparantie en uitdaging. Op die manier heb ik PropertyEuro ook altijd gelezen en benaderd. Zelfs als ik het niet eens ben met die onzinnige lijsten met de ‘honderd-en-een grootste’ beleggers, ontwikkelaars, makelaars en nog zo wat categorieën. Ik heb ook met verbazing geconstateerd dat er door Property enorme bedragen werden gestoken in de database Ventu, investeringen waarvan ik van mening was dat die nooit zouden kunnen worden terugverdiend. En dat is uitgekomen.

Het is goed te zien dat de betrokkenheid van de drie Property-musketiers onder leiding van Zadelhoff inmiddels effect heeft gehad, hoewel men zich kan afvragen of dat vanuit het onafhankelijkheidsperspectief wenselijk is. Van de kapitaalverslinder Ventu is afscheid genomen. Hoe triest ook, maar hun bemoeienis heeft ook geleid tot het vertrek van ruim de helft van de medewerkers, met name uit het researchteam. Oudgedienden als Paul Wessels, Eric de Boer en Petra Kooijman zijn daarvan het slachtoffer geworden en naar mijn persoonlijke mening is die aderlating zichtbaar aan de inhoudelijke kwaliteit van het huidige product PropertyNL. 

Vorige week werd bekend dat Wabe van Enk met zijn PropertyEuro een joint venture is aangegaan met FD Business ‘om professionals in het financieel-economische domein te bedienen met need-to-know informatie, niet alleen in Nederland maar in toenemende mate ook Europabreed. Wij hebben met PropertyEuro een toonaangevende uitgever gevonden in de markt van vastgoed en vastgoedbeleggers die goed aansluit bij onze ambities’. Dat klinkt in ieder geval fraai. Het wordt dus vooralsnog een joint-venture die ongetwijfeld bij succes zal leiden tot een volledige overname op termijn. Dat tot een inhoudelijk en zakelijk succes maken lijkt me een zware klus voor Van Enk, te meer nu hij in de nieuwe constructie niet langer meer kan rekenen op de financiële steun die hij eerder nog in flinke mate binnenhaalde vanuit de persoonlijke betrokkenheid van een aantal vastgoedvermogenden. Maar de sector zelf heeft er baat bij. In de woorden van een ingewijde: ‘Deze stap moeten we toejuichen. De ontstane situatie met geldschieters vanuit de sector was niet goed voor Property, maar ook slecht voor de sector zelf. De vastgoedsector heeft behoefte aan zo onafhankelijk mogelijke, betrouwbare en pluriforme nieuwsgaring en daarvan was bij Property de afgelopen tijd geen sprake meer.’ 

Ik kan daar aan toevoegen dat dat laatste ook geldt voor Vastgoedjournaal, dat grossiert in het doorzetten van persberichten, die vervolgens als ‘onafhankelijke journalistieke berichten’ van Vastgoedjournaal weer terecht komen op LinkedIn met de persoonlijke felicitatie van de hoofdredacteur/eigenaar aan de betrokken vastgoedpartijen. Hier zit toch  niemand die de ‘zo onafhankelijke mogelijke vastgoedjournalistiek hoog’ in het vaandel heeft, op te wachten. En Cor van Zadelhoff zelf? Daarvan zeg ik met een glimlach, dat hij op zijn oude dag toch een fraaie sigaar kan opsteken nu hij weet dat hij ‘zijn’ Property toch maar weer mooi heeft ondergebracht bij een van zijn beste huurders, het FD in de Renaultgarage. Eens een makelaar, altijd een makelaar. 

Advertentie

Filed under Uncategorized