Ontwikkelaars en beleggers: Sla je slag met het openluchtbordeel Campo Alegre
Het kwam niet helemaal onverwacht, na de sluiting in 2020 van Campo Alegre vanwege een faillissement, maar nu is het officieel: het veilinghuis BVA Auctions brengt in opdracht van de officier van Justitie van Curaçao het grootste openluchtbordeel van de Caribisch gebied, Campo Alegre in Willemstad op 21 juni aanstaande in veiling. BVA Auctions noemt het een ‘uniek multifunctioneel resort met herontwikkelingsmogelijkheden naar een grootschalig leisure complex op een perceel van ruim 72.000 m2’.
‘Adult City’ Campo Alegre is niet alleen op de Antillen, maar ver daarbuiten een begrip als het gaat om prostitutie en de manier waarop de Nederlandse overheid, de grote werkgever Shell en de katholieke kerk daarmee sinds 1949 is omgegaan. Het openluchtbordeel oogt als een op zichzelf staande vesting en dat was vanaf het begin de bedoeling. Het moest volledig afgesloten zijn van de stad en de ‘echte’ inwoners. Daarvoor was ook ruimte. In de woorden van BVA Auctions: ‘Met verschillende gebouwen, waaronder ca. 156 hotelkamers, winkels, een restaurant, enkele bars, een gym, een zwembad en kantoren. Ook is er ruimte voor ongeveer 45 parkeerplaatsen binnen het resort en ongeveer 600 parkeerplaatsen op het perceel’. Deze getolereerde en geëxploiteerde prostitutiefaciliteit was overigens vooral bedoeld om werknemers van de Shell Olieraffinaderij, aanmerende zeelieden, op Curaçao gestationeerde Nederlandse militairen en toeristen uit de Verenigde Staten aan hun gerief te helpen, zonder dat de eigen bevolking daar veel (over)last van had. De plaatselijk vrouwen moesten immers worden beschermd tegen al die mannen van buitenaf.
Over het bordeel dat werd bevrouwd met vooral prostituees uit Venezuela, Dominicaanse Republiek en Colombia is heel wat geschreven. De Antilliaanse schrijver Frank Martinus Arion liet het figureren in zijn veel geprezen en prijswinnende boek Dubbelspel en in 1917 publiceerde Wouter Tielkemeijer, die bekend werd om zijn soms controversiële opsporingsmethoden als officier van Justitie op Curaçao, zijn boek Coup Campo Alegre dat leest als een thriller. Als officier van Justitie leidde hij het onderzoek naar maffiapraktijken in dit bordeelresort en was intensief betrokken bij de strijd tegen wat er rond Campo Alegre plaats vond en wat het daglicht niet kon verdragen. Maar deze betrokkenheid keerde zich tegen hem en kostte hem zijn baan. In zijn fascinerend boek beschrijft hij zijn strijd tegen de vooraanstaande politici, de maffia en de lokale media die zich maar al te graag voor het criminele karretje lieten spannen.
Het was overigens vooral de corona-pandemie die de exploitatie van Campo Alegre het laatste zetje bergafwaarts gaf. In 2020 werd het officieel failliet verklaard en sindsdien is het in feite eigendom van Curaçao. In een toelichting op de geplande veilig verklaarde de minister van Justitie, Shalter Hato, dat indien de toekomstige koper voornemens is om op deze locatie wederom een prostitutiebedrijf te exploiteren, dit in beginsel niet op bezwaren zal stuiten van de overheid. Die toekomstige eigenaar kan het bordeel, dat in de officiële papieren ‘resort’ wordt genoemd, dus gewoon door blijven exploiteren als prostitutiebedrijf. Maar, zo blijkt, het is meer de bedoeling van de overheid om er een leisure project van te maken, gericht op toerisme.
Er ligt op dit moment een claim van Justitie op Campo Alegre van een kleine 15 miljoen Antilliaanse gulden. Deze claim is een vorm van Plukze-wetgeving, de ontnemingsmaatregelen van de lokale overheid om geïnvesteerd crimineel geld naar zich toe te halen. De veiling moet dus genoeg opbrengen om de justitieel opgelegde boete van die 15 miljoen Antilliaanse gulden binnen te krijgen. Dat bedrag is ook de officiële taxatiewaarde. De minimale prijs bij de veiling is echter vastgesteld op 8,9 miljoen gulden. Er wordt rekening mee gehouden dat er minimaal zes miljoen gulden nodig is om de deuren van het bordeel, inclusief hotel en casino weer open te krijgen. Welk bedrag er ook uit de veiling naar boven komt, het zal worden gestopt in het Criminaliteitsbestrijdingsfonds.
Wie de feitelijke eigenaar van Campo Alegre was voor het door de overheid gefaciliteerde faillissement, blijft een open vraag. Het Curaçaose bordeelproject is de jaren ‘negentig door Giovanni van Ierland met drugsgeld herontwikkeld tot een luxe seksdorp. Van Ierland kon daarbij rekenen op de steun van lokale politici die er onder meer voor zorgden dat de vanaf het continent aangevoerde prostituees zonder visum en verblijfsvergunning konden werken. Het formele eigendom lag bij het in Nederland gevestigde Nordic Venture Capital en werd tot 2020 geëxploiteerd door de uitbaters John Loth en Terrence Tecla via hun bedrijf Rectour Corporation. Hun rol lijkt echter nu uitgespeeld. Nordic Venture Capital was trouwens gevestigd in Arnhem en werd begin februari van dit jaar door de rechtbank in Arnhem failliet verklaard. Maar wat ook het verleden is van Campo Alegre, voor elke ontwikkelaar en belegger is er op die locatie in Curaçao iets moois te maken. Ook zonder prostitutie. De buitenlandse interesse voor het resort is in ieder geval groot, zo laten ingewijden weten. In het verleden hebben trouwens Chinese investeerders al geprobeerd het bordeel in handen te krijgen. Tevergeefs, dat is nu wel duidelijk.
visieopvastgoed 
Volgens een onlangs gedaan onderzoek in Tórtola BVI ligt het juridisch eigendom bij John Loth, die onlangs door het Hof van Justitie ontslagen is van alle rechtsvervolging.
Het OM heeft deze informatie ook, maar de executieofficier wil dit niet bevestigen om haar moverende redenen.
Het formele eigendom lag nooit bij Nordic Venture Capital, maar bij Wilshire Advisors Ltd. gevestigd te Tortola.
Dit moet even recht getrokken worden.